Kategoria
Dotąd z uśmiechem czytałam dialogi u moich znajomych blogerek: te rodzinne, z mężem, z przyjaciółką. Myślałam: ojeej, ile czasu jeszcze upłynie, zanim i moje dziecko zacznie gadać i będziemy mieli śmieszne rozmówki do pokazania na blogu? Myliłam się z tym czekaniem. Dialogi już są! Chodźcie! Czytaj dalej
„Kupujemy mieszkania, bo kojarzą nam się ze stabilizacją. Rzeczywistość jest niestabilna, więc oparcia poszukujemy w posiadaniu, które daje poczucie komfortu. Polacy to naród mało mobilny; wynajem kojarzy nam się z prowizorką, ze stanem przejściowym, a to nie leży w naszej naturze…”. Czytaj dalej
Znacie ten stary dowcip o rozmowie kwalifikacyjnej? Kandydat już właśnie wychodzi, a rekruter mówi: – To my do Pana oddzwonimy. – Ale ja nie mam telefonu. – Nic nie szkodzi.
Mój mąż nieraz wychodzi na imprezy beze mnie. „Ale z ciebie to wyrozumiała żona”. „Karlos to ma dobrze z tobą, że tak bez pretensji chcesz zostawać wieczorem sama z dzieckiem” – słyszę nieraz i kompletnie tych komentarzy nie rozumiem. Czytaj dalej
Pomysł na ten wpis przyszedł mi do głowy o 5 nad ranem, gdy wstałam do córeczki i po jej nakarmieniu byłam jakoś tak psychicznie gotowa, że oto (jak dzień wcześniej) zaczynamy aktywność, wstajemy, koniec spania, ale niespodziewanie ona… usnęła spokojnie jeszcze na trzy godziny.
Zacznijmy od tego, że kiedyś słyszałam o istnieniu Jej bloga. Słyszałam, ale jakoś nie było okazji, by się wczytać. Całą ciążę cieszyłam się bujną, przyjemnie falującą czupryną – włosy były silne, jak nigdy! Wiadomo, hormony… Ale dwa miesiące po urodzeniu Malutkiej zaczęło się dziać coś strasznego… Czytaj dalej
Może i rację miał Kazik, gdy śpiewał: „Polacy są tak agresywni, a to dlatego, że nie ma słońca nieomal przez siedem miesięcy w roku, a lato nie jest gorące. Tylko zimno i pada, zimno i pada…”. Poznajcie moją historię… Czytaj dalej
Może jako młoda mama jeszcze nieraz odszczekam ten wpis? Kto wie. Dobrze znacie mnie z czasów „przeddzieciowych” – wiecznie gdzieś pędząca, zawsze z kimś umówiona; głowa z ambitnymi planami, zawsze łapczywie korzystałam z przyjemności życia. Dzieci? Owszem, „koniecznie kiedyś”, ale: „jeszcze nie teraz”. Czytaj dalej
Ostatni wpis porodowy, tak bardzo prywatny i intymny, to tak naprawdę zapis najlepszych chwil w szpitalu. Bo choć do końca marzyłam o naturalnym rozwiązaniu, po którym, jak moja współlokatorka z sali szpitalnej, mogłabym od razu śmigać, to tak naprawdę to, co działo się już po cesarce, woła o pomstę do nieba. Posłuchajcie o tym, co to prawdziwy baby blues. Czytaj dalej
Poznałyśmy się rok temu w Berlinie. Aż wstyd mi było, bo czułam się przy niej, tej światowej (odwiedziła już 32 kraje!) dziewczynie, jak typowa „Polaczka”. Ja ponura i doszukująca się wszędzie teorii spiskowych, ona tryskająca energią i zarażająca uśmiechem. Czytaj dalej
Właściwie to trudno napisać tekst o historii najważniejszych kilku dni życia, które wyciskają do teraz tyle łez emocji, że nie umiem się powstrzymać od płaczu. Ale czuję, że ten post musi powstać… Czytaj dalej
