Tag
(Edit: List z 19 lipca 2017) Gdy to piszę, Ty śpisz obok. Ryczę jak durna, a do pisania tego tekstu nie wzięłam chusteczek – teraz już za późno, nie wstanę z łózka, to mogłoby Cię zbudzić. Smarkam więc w swój rozciągliwy top – za chwilę będę go już chyba wyciskać. Czytaj dalej
Trzy miesiące, a za chwilę pewnie… 3, 13 i 30 lat. Kochanie, kiedy to tak mija? Przecież zaledwie wczoraj położyłam się na tamtym stole (ileż to cudów istnienia przyszło na świat w tej szpitalnej sali?) operacyjnym, totalnie nieświadoma, kogo za chwilę spotkam. Czytaj dalej
Bodźcem do napisania tego posta był telefon od koleżanki, która będąc w pierwszym trymestrze ciąży, zadzwoniła do mnie z pewną informacją. Czytaj dalej
Odkąd skończył się mój macierzyński i poszłam do nowej pracy, żyję na wariackich papierach – ledwo zdążę rano wstać, za chwilę znów jest noc i kładziemy się spać. Proza życia. Czas zaczął tak gonić, że nie mam chwili, by cokolwiek ugotować czy nawet odpisać przyjaciółce na messengerze. Czytaj dalej
Zacznijmy od tego, że kiedyś słyszałam o istnieniu Jej bloga. Słyszałam, ale jakoś nie było okazji, by się wczytać. Całą ciążę cieszyłam się bujną, przyjemnie falującą czupryną – włosy były silne, jak nigdy! Wiadomo, hormony… Ale dwa miesiące po urodzeniu Malutkiej zaczęło się dziać coś strasznego… Czytaj dalej
Może jako młoda mama jeszcze nieraz odszczekam ten wpis? Kto wie. Dobrze znacie mnie z czasów „przeddzieciowych” – wiecznie gdzieś pędząca, zawsze z kimś umówiona; głowa z ambitnymi planami, zawsze łapczywie korzystałam z przyjemności życia. Dzieci? Owszem, „koniecznie kiedyś”, ale: „jeszcze nie teraz”. Czytaj dalej
Od dzieciństwa podążały za mną niespełnione ambicje. Już w podstawówce nie wyobrażałam sobie, by tak zwyczajnie „tylko chodzić” na lekcje i beztrosko wracać do domu – ciągle musiałam robić coś ponad to, co było akurat moim obowiązkiem. Czytaj dalej
